necip fazıl kısakürek

kelimeleri alıp kedinin yumakla oynayışı gibi oynamıştır. geçmişinden ötürü "çöp" der. ve açıkçası nazım hikmet ran'dan daha iyi bir şair olduğunu düşünüyorum. zindandan mehmed'e mektup şiiri de eşsizdir.

bekleyen şiiri efsane,üstadır rahmetle anıyoruz kaldırımlar

Üstat

`Aklım fikrim var deme hepsini öldür sana çöl gibi görünen o(s.a.v ) göl diyorsa göldür `

bir sanatçıyı siyasi görüş sebebiyle seviyesizce eleştirmek gibi ahmakça hareketlerin muhatabı olmuştur hep. yalnız kimse de kalkıp onun şiirlerinin üstüne çıkarak onu eleştirmemiştir. nazım ile aralarındaki atışmalar hep karşılıklı saygı içerisinde geçerken nazımcılar necip fazıl'a, fazılcılar ise nazım'a söverler. böylesi büyük sanatçılara söven gürûhun amına koyim ben. (bkz: onun ben amına koyim)

yeryüzü dediğin koca bir mabet... geldik bu mâbede maksat ibâdet... ezânlar ederken, secdeye dâvet, hep "yarın" diyorsun, oysa kim bilir; o "yarın" belki kıyamet. nfk

iyi şair, kötü insandır. şöyle kötü insandır, devletten aldığı ödenekleri kumarda yemiştir, ne inancına ne yazdıklarına yakışmamıştır hayatta iken yaptığı davranışlar. tiyatro alanında da önemli eserleri vardır ayrıca.

devlet bursu ile paris'e okumaya gider necip fazıl. ancak orada kendini içkiye adar ve derslerini boşlar ve bir süre sonra devlet burs göndermeyi bırakır. bir süre sonra durumu ciddi anlamda kötüye gider ve paris'de kalacak yeri yoktur. hatta (bkz: kaldırımlar) adlı şiirini bir gece yarısı paris sokaklarında kaldırımın üzerinde yatarken yazmıştır.

sakarya türküsü'nü ne zaman dinlesem sol yanıma dokunur. işinin ehlidir, ehlinin insanı değildir.

hüseyin nihal atsız ile birlikte iyi gözle bakamadığım şair/yazardır kendisi. ideolojik görüşlerine katılmadığım için böyle düşünmüyorum; aksine tavır ve tutumları, neden oldukları kötü olaylar için sevmiyorum. sabahattin ali'nin vahşi bir şekilde öldürülmesine, nazım hikmet'in vatan haini ilan edilmesine, aziz nesin'in, rıfat ılgaz'ın hapse düşmesine aracı oldukları, toplumu, dönemin iktidarını bu gibi eylemlere kışkırttıkları için sevmiyorum. bugün sosyal medyada adlarına açılan hayran sayfalarında bile edebi yönlerinden çok, sol cenahın üzerinden ucuz bir siyasi propaganda yürütülüyor; hakaretler havada uçuşuyor.

şairler kıyaslanmamalı bence çünkü hepsinin kendi çapında bi ünü var

zaman insanları değil, armutları olgunlaştırır.

bendendir ne azap, ne sitem bu yalnızlıktan, kime ne, aşılmaz duvar bendedir, süslenmiş gemiler geçse açıktan, sanırım gittiği diyar bendedir. yaram, havanlar dövemez merhem; yüküm var, bulamaz pazarlar dirhem. ne çıkar; bir yola düşmemiş gölgem; yollar ki; allah 'a çıkar, bendendir. (bkz: necip fazıl kısakürek)

edebiyatın üstadıdır.

güzel konuşur. hayatı dibine kadar yaşar kitap paralarını kumara yatırdığı da çoktur.

büyük üstad

''örtüsüz kadın perdesiz eve benzer; ya satılıktır ya da kiralık'' gibi aşağılık bir söz söylemiştir. kendisi. öğrendiğim günden beri nefret ederim bu şahıstan. ayrıca eşinin de başı açıktır tuhaf bir rastlantı. (bkz: ironi)

iyi bir şair olmasının yanında hükümetin kuklası olmuştur .

lisede kaldırımlar şiirini ezberlemiştim,muhafazakar yazarımız,iyi bir yazarımızdır,galiba hayatını bir dönem fransada geçirmiş ve içki,kumar,kadına kendini kaptırınca,tövbe edip dinine yönelmişti

para için kalemini menderese sattığını öğrendiğimden beri bir sevemediğim yazar, bu gerçek yassıada olayları sırasında menderesin evinden çıkan necip fazılın mektubuyla öğrenilmiş, birde sağ tarafın sembol sanatçısı sayılsada sadece lafta müslüman biri, çünkü namaz ve oruç gibi hiçbir ibadeti yapmadığı biliniyor. bu yüzden bence mehmet akifin yerine necip fazılın konulması bence yanlış.

sanat dünyasına sacma sapan bir ahlak anlayışı bırakıp gitmiştir. asla ve asla şiiri ile anilmayacak. allah tanrinin belasını verdi vb gibi boktan cümleleri ile anilacaktir. ayrica sağlam kumarbazdir.

hoşuma giden bir kaç tane şiiri var onun dışında ülkeye hiçbir faydası dokunmayan, boş beleş bir insan. "bu neyin kafası" şeklinde düşündüren kişi.

ünlü şair necip fazıl kısakürek 25 mayıs 1983’te istanbul'da ki evinde 78 yaşındayken hayatını kaybetti. ateşinin iyice arttığı saatlerde pencereye bakmış ve son sözleri olan "demek böyle ölünürmüş" cümlesini kurmuştur

"sokak lambası gibi olma ey yar. kime yandığın belli olsun.."

cumhuriyetin ilk zamanlarında chp li ve atatürkçü olan daha sonra onu ve cumhuriyetini yerden yere vuran menderesin destekleriyle dergiler çıkarıp tarihi çarpıtan ve o zamanlarda dp li olan hainleri kahraman kahramanları hain yapan şair üstad. üstad bir şair dir lakin o kadar da kötü tarihçidir.bunu son devrin din mazlumları adlı kitabında, ondan duydum,bu söyledi,ruyamda gordum gibi gerekcelerle tarihi yalanlamış gunumuz siyasilerinin ağızlarında pelesenk olan iddiaların temelini atmıştır.

ölümünün 33. yılıymış. allah rahmet eylesin ama kendisini pek sevdiğim söylenemez. (#251857)

nazım hikmet'le arasında geçen bir diyalog: necip fazıl:"nazım, benim rejimim olsa seni asardım. fakat bu hiçlik rejiminde –inönü devri- fikirsiz ve imansız insanların seni süründürmesinden müteessirim. onun için ziyaretine geldim." nazım hikmet:"benim de rejimim olsa, ben de seni asardım. sonra da darağacının başında ağlardım. seni anlıyorum. bil ki bu soylu tarafının daima takdircisi kalacağım." not:ikisi de büyük ustadır. saygıyla anıyorum

keske siyasete bulasmasaydi, keske karakterli olabilseydi, keske kalemini paraya satmasaydi. o vakit zaten sanatina laf etmiyorken kisiligiyle de bas ustunde tutardik. ne yazik ki yaprak gibi adamdi, kimin ruzgari esse ona donerdi.

"fazla ciddiye almayın bu hayatı nasıl olsa içinden canlı çıkamayacaksınız" bu sözünü çok severim. ben şiirden nefret eden bir insanken onun sayesinde şair kişiliğimi buldum.

kelimelerle dans eden, mânaları ince ve müthiş zekasiyla harmanlayan şair. her ne kadar onu tanımlamaya çalışmam etik olmasa da , belki bu nedenle merak edip şiirlerini okuyan olur diyerek yazıyorum. kafiyeler diye bir şiiri var, üçlü hece ölçüsü ile yazılmış, yaklaşık 2 sayfalik şiir. sanat eseri nispetindedir , çünkü şair üçlu hece ölçüsünde yazdığı bu şiirde idraki olan kimseler için aslında uzunca bir fikir sunumu yapmıştır. anlatılmaz , okunur.

son 700 yılın en iyi şairi. kendisinden iyi olan diğer iki kişi-şair için; yunus emre, ömer hayyam.

ne hasta bekler sabahı, ne taze ölüyü mezar. ne de şeytan, bir günahı, seni beklediğim kadar. geçti istemem gelmeni, yokluğunda buldum seni; bırak vehmimde gölgeni gelme, artık neye yarar?

siyasi görüşünü boş verinde bu adam bu kadar güzel uyak düzenini, bu kadar iyi kelime oyunlarını nasıl yapmış be. etkileniyo insan

"bir hoşçakala sığdırdı beni, yere göğe sığdıramadığım…"

beklenen şiiri ayrı bir yer tutar üstad'ın. ne hasta bekler sabahı, ne taze ölüyü mezar. ne de şeytan, bir günahı, seni beklediğim kadar. geçti istemem gelmeni, yokluğunda buldum seni; bırak vehmimde gölgeni, gelme, artık neye yarar? nfk

kabrinin önünden geçtim az önce. ruhu şad olsun.

en sevdiğim şiirler arasında yer alır necip fazıl'ın bu şiiri, çünkü siyasetin edebiyatta yeri yoktur. " ne hasta bekler sabahı, ne taze ölüyü mezar. ne de şeytan, bir günahı, seni beklediğim kadar. geçti istemem gelmeni, yokluğunda buldum seni; bırak vehmimde gölgeni gelme, artık neye yarar? "

ezbere bildiğim en sevdiğim şiirlerden. zindandan mehmede mektup zindan iki hece, mehmed'im lâfta! baba katiliyle baban bir safta! bir de, geri adam, boynunda yafta... halimi düşünüp yanma mehmed'im! kavuşmak mı? .. belki... daha ölmedim! avlu... bir uzun yol... tuğla döşeli, kırmızı tuğlalar altı köşeli. bu yol da tutuktur hapse düşeli... git ve gel... yüz adım... bin yıllık konak. ne ayak dayanır buna, ne tırnak! bir âlem ki, gökler boru içinde! akıl, olmazların zoru içinde. üstüste sorular soru içinde: düşün mü, konuş mu, sus mu, unut mu? buradan insan mı çıkar, tabut mu? bir idamlık ali vardı, asıldı; kaydını düştüler, mühür basıldı. geçti gitti, birkaç günlük fasıldı. ondan kalan, boynu bükük ve sefil; bahçeye diktiği üç beş karanfil... müdür bey dert dinler, bugün 'maruzât'! çatık kaş.. hükûmet dedikleri zat... beni allah tutmuş, kim eder azat? anlamaz; yazısız, pulsuz, dilekçem... anlamaz; ruhuma geçti bilekçem! saat beş dedi mi, bir yırtıcı zil; sayım var, maltada hizaya dizil! tek yekûn içinde yazıl ve çizil! insanlar zindanda birer kemmiyet; urbalarla kemik, mintanlarla et. somurtuş ki bıçak, nâra ki tokat; zift dolu gözlerde karanlık kat kat... yalnız seccâdemin yününde şefkat; beni kimsecikler okşamaz mâdem; öp beni alnımdan, sen öp seccâdem! çaycı, getir, ilâç kokulu çaydan! dakika düşelim, senelik paydan! zindanda dakika farksızdır aydan. karıştır çayını zaman erisin; köpük köpük, duman duman erisin! peykeler, duvara mıhlı peykeler; duvarda, başlardan, yağlı lekeler, gömülmüş duvara, baş baş gölgeler... duvar, katil duvar, yolumu biçtin! kanla dolu sünger... beynimi içtin! sükût... kıvrım kıvrım uzaklık uzar; tek nokta seçemez dünyadan nazar. yerinde mi acep, ölü ve mezar? yeryüzü boşaldı, habersiz miyiz? güneşe göç var da, kalan biz miyiz? ses demir, su demir ve ekmek demir... istersen demirde muhali kemir, ne gelir ki elden, kader bu, emir... garip pencerecik, küçük, daracık; dünyaya kapalı, allaha açık. dua, dua, eller karıncalanmış; yıldızlar avuçta, gök parçalanmış. gözyaşı bir tarla, hep yoncalanmış... bir soluk, bir tütsü, bir uçan buğu; iplik ki, incecik, örer boşluğu. ana rahmi zâhir, şu bizim koğuş; karanlığında nur, yeniden doğuş... sesler duymaktayım: davran ve boğuş! sen bir devsin, yükü ağırdır devin! kalk ayağa, dimdik doğrul ve sevin! mehmed'im, sevinin, başlar yüksekte! ölsek de sevinin, eve dönsek de! sanma bu tekerlek kalır tümsekte! yarın, elbet bizim, elbet bizimdir! gün doğmuş, gün batmış, ebed bizimdir!

BU YAĞMUR "Bu yağmur, bu yağmur, bu kıldan ince, Nefesten yumuşak, yağan bu yağmur. Bu yağmur, bu yağmur, bir gün dinince, Aynalar yüzümü tanımaz olur. Bu yağmur, kanımı boğan bir iplik, Tenimde acısız yatan bir bıçak. Bu yağmur, yerde taş ve bende kemik, Dayandıkça çisil çisil yağacak. Bu yağmur, delilik vehminden üstün, Karanlık, kovulmaz düşüncelerden. Cinlerin beynimde yaptığı düğün, Sulardan, seslerden ve gecelerden..." BU YAĞMUR

kendisine has bir gençlik bulmaya çalıştı, bir mttp bir ülkücüler, bir akıncılar bir bilmem ne. oradan oraya gezdi ne hikmetse bir dikiş tutturamadı gitti.. da, ne şiirler yazdı be.

iyi göt etmiştir rahmetli nazımı

''alemden gizli tek bir sırrım kaldı. içimdeki kıyamet.'' (bkz: bir adam yaratmak)

''yol onun, varlık onun, gerisi hep angarya; yüzüstü çok süründün, ayağa kalk, sakarya.''

bana kefendir yatak, sana tabuttur havuz sen kıvrıl ben gideyim son peygamber kılavuz yol onun, varlık onun gerisi hep angarya yüz üstü çok süründün ayağa kalk sakarya!

"beklenen" şiiri ile beni benden alan üstad. ne hasta bekler sabahı, ne taze ölüyü mezar. ne de şeytan, bir günahı, seni beklediğim kadar. geçti istemem gelmeni, yokluğunda buldum seni; bırak vehmimde gölgeni gelme, artık neye yarar?

ibda-c'nin kurucusu.

''arsızlığa cesaret, zinaya aşk dediler, bir neslin ahlakını işte böyle yediler.''

"her şey, her şey şu tek müjdede; yoktur ölüm, allah diyene canım kurban, başı secdede, iki büklüm, allah diyene akıl, kırık kanadı hiçin; derdi gücü 'nasıl' ve 'niçin'... bağlı, perçin üstüne perçin, benim gönlüm allah diyene."

nejat işler 'le birlikte facebook'ta kendisine en çok söz isnat edilen kimselerdendir. bilhassa ' başı açık kadınlar' hakkında söylediği iddia edilen söz ve kendi eşi neslihan hanımın başının açık olması konusunda dönen muhabbetler nedir allah aşkına. 1.si necip fazıl'ın evlenmeden önceki yaşamı, arayış içinde ve kuvvetli bir islam inancı ve fikir mücadelesinden ziyade bohem bir şekilde geçmiştir. bu kendisinindir ifade ettiği bilinen bir gerçektir. bu 1930'ların sonuna kadar sürmüş daha sonra hayatında dini yönde bir eğilim ve fikir mücadele dönemi başlamıştır. yani necip fazıl'ın o dönemde bu tarz bir söz etmiş olma imkanı olduğunu düşünmüyorum( hayatını ilk dönemini kastederek) hayatının ikinci döneminde ise ilk yaptığı şeylerden biri de evlenip yuva kurmak olmuştur. bu dönemde ciddi şekilde islam konusunda bir bağlılık ve fikri mücadelede vardır.(nfk'nın kendi değerlendirmesi) yani adam bu kafa yapısına bürünmüşken ve evliliğini bu dönemde yapmışken kalkıp bu denli bir laf edecek kadar gavat olduğunu sanmıyorum. keza bununla ilgili bir kaynak görmüş değilim. (bkz: götünüzden element uydurmayın ) necip fazıl'ın şiirlerinden bazılarını severim fakat tutarsızlığı ve fikri açıdan yanlış buluyorum düşüncelerini ve yaptığı bazı şeyleri. (gerçi eskiden fan'ı sayılırdım ) beni asıl üzen şu:toplumsal olarak birşeyin ardı arkasını araştırmadan linç etmeyi adet edinmişiz.